Dat was een mooie maandagavond, de avond van de tiende maart. Ons eerste moest thuis tegen Doetinchem 2 , dat met twee punten achterstand nog onze enige concurrent was. Dit Doetinchem 2 nu waande zich aan het begin van de competitie al kampioen. Helaas was hun start niet erg gelukkig en dit was hun laatste kans om de zaak recht te trekken. Maar na een veelbelovend begin, moesten zij aan het eind van de avond teleurgesteld de nacht in. Ons eerste won met 4 – 2 en kon zich, met nog een ronde te gaan, kampioen noemen.
Toch begon het niet zó feestelijk: Robbie kon al snel opgeven.
Robbie: We speelden een voor mij bekende opening en nadat ik wat meer druk kreeg,wilde ik pionwinst forceren. Dat er nog een schaakje in zat waardoor ik mijn Dame verloor, was mij geheel ontschoten.
In deze cruciale wedstrijd was Max ook weer van de partij. Dit waren zijn bevindingen.
Max: Na maanden weer eens achter het bord. Met zwart en zonder betrapt te kunnen worden op enige openingskennis, komen zetten – niet uit het openingsboekje – scherp over. Al snel licht voordeel, maar de ervaring even missend om het minimale voordeel om te buigen naar winst. Zetten, wel naar voren maar met een tegenstander met dezelfde inslag wordt vrij rap ook weer alles dicht geschoven. Db2 op de elfde zet. Die had ik moeten doen. Maar voor de rest was het potremise.
Paul: Met Wit aan het derde bord. Opening: e4 – e6. Bij de elfde zet had ik al een Toren in centrum. Later aanval op g7 met Toren, Dame en Loper. Na 18 zetten stond ik eigenlijk al gewonnen. Bij zet 23 kreeg ik een remise-aanbod, maar dat werd door mij geweigerd. Bij de 31ste zet gaf Zwart op.
Chiel: De Dame die we aan het bord van Robbie moesten inleveren, kregen we bij de partij van Chiel weer terug. Dat ging wel grappig. De beide Dames waren diep de wederzijdse stellingen binnengedrongen en stonden in een diagonaal b2 – f6, of zoiets).Tussen hen in stond een wit pionnetje van de tegenstander. Dit witte pionnetje nu wist Chiel tot slaan van een zwart pionnetje te verleiden. Tegenstander blij met z’n pion, Chiel uiterst tevreden met de witte Dame.
Eric: (met Wit). Na een rustige Caro-Kann miste Zwart waarschijnlijk 1x de beste verdediging. Daarna was het erg moeilijk, zo niet onmogelijk, de slechte zwarte Loper te activeren. Wit kreeg een superpaard op c5 en won toen, mede dankzij de tijdnood van de tegenstander, vrij gemakkelijk.
Na deze winst waren we definitief kampioen.
Patrick: Het was een partij met veel spanning. Na zo’n 20 zetten leek het nog steeds afsof we in de opening zaten. Mijn tegenstander had wel het initiatief nadat ik hem een Koningsaanval toestond. Optisch leek dit ook te gaan winnen. Ik creeërde een stelling waarin mijn tegenstander het idee had dat een stukoffer voor twee pionnen doorslaggevend was.helaas voor hem had hij een pion voor mijn Koning gezet. Zijn pion werd mijn beste verdediger en de kansen keerden. We stonden al met 3½ - 2 ½ Voor. Met nog 7 minuten op mijn klok en 20minuten op zijn klok bood ik remise aan, wat hij direct accepteerde.