Tweede team eindigt met nipte nederlaag.

De laatste ronde moesten we tegen Rokade 2, dat met 5 man kwam aanzetten. Dat was dus een meevaller. Een tegenvaller was dat de vijandelijke teamleider had besloten dat er aan het eerste bord niet werd gespeeld, hoewel hun reguliere eerste bordspeler wel aanwezig was. En zo kun je van een verzwakking dus een versterking maken.
Ik blijf het dan ook een raadsel vinden dat er niet een artikel is dat de optelling van incomplete teams regelt. Uit deze inleiding blijkt al wel dat we het niet makkelijk hadden.
Albert kwam, als ik het mij goed herinner, een stuk of een kwaliteit achter, maar omdat de stelling van zijn tegenstander nogal wat gaten vertoonde en als los zand aan elkaar hing, slaagde hij er in materiaal terug te winnen en remise uit het vuur te slepen.

Steffen ging met wit meteen op f7 af, sloeg daar in en dwong de zwarte Koning naar voren. Zijn tegenstander raakte hier niet van onder de indruk, liet de boel de boel en sloopte Steffen zijn koningstelling. Dat leverde hem materiaalwinst op en de partij.

Fred had het aan bord 3 niet makkelijk. Met zijn Koning op de plaats van de beginopstelling, moest hij voortdurend op zijn hoede zijn voor dreigende offers. Maar hij verdedigde zich kundig en wist de stelling gesloten te houden. Toen de gevaren geweken waren, wist Fred de b-lijn te openen, maar toen verdedigde zijn tegenstander zich kundig. Een verdiende en terechte remise dus.
Emile gaf zonder diepere bedoelingen een stuk weg en zag dat niet meer terug. Hij belandde in een eindspel waarbij hij twee pionnen en een Dame had, zijn tegenstander twee pionnen, een Dame en een Paard. Dit eindspel wist Emile op sluwe en ook wel geestige wijze remise te houden. Dat kwam zo.

De zwarte pionnen stonden op g6 en h6. Daarachter stonden de Koning op h6 en het Paard op g6. Emile had zijn Dame op f6 of e6. Het Paard was dus gepend. Ging de Koning naar achteren, dan kreeg hij schaak en moest weer terug. De vijandelijke Dame stond zo dat ze niets aan de verdediging kon bijdragen en alleen eeuwig schaak kon schaak geven. Geestig dus.
Ben kwam al snel in de verdrukking. Zijn Damevleugel werd lamgelegd en er dreigde voortdurend materiaalverlies op de Koningsvleugel. Na veel gepieker, geprakkizeer en geploeter wist hij zich van de druk te bevrijden en het eindspel waarin hij was terechtgekomen leek remise te beloven. Waarschijnlijk in euforie over zijn wonderbaarlijke ontsnapping wilde hij meer en trok op de Koningsvleugel met zijn pionnen daar ten aanval. Die aanval werd afgeslagen en daarna kon zijn tegenstander via de nu open liggende Koningsvleugel binnendringen. Jammer!

En zo verloren we nipt: 3½ - 2½.

Eerste team strandt in het zicht van de haven.


Het zag er zo veelbelovend uit. Met nog een ronde te gaan 1½ punt voor op naaste concurrent Lochem. Nog even die kinderen van Pallas verpulveren en het kampioenschap was binnen en kon er volgend seizoen in de tweede klasse worden gespeeld. Helaas liep het iets anders. Lochem deed het maximale van hetgeen men moest doen en verpulverde De Schaakmaat 3 met 6 – 0. Wij verpulverden niet. Paul en Fred wonnen, maar Patrick speelde remise en Robbie, Chiel en Steffen verloren.

Uitslag derhalve 3½ - 2½ in het voordeel van Pallas.

Klasse 3E             Mp  Bp


1. Lochem             12  29
2. Pallas 5 j         11  24½
3. Doesborgh          10  27
4. Ons Genoegen       8   22
5. Eerbeek            5   20
6. Schaakstad 7       4   16
7. De Schaakmaat 3    4   14½
8. Twello 2           2   15