Hoewel we verloren, waren we dus niet ontevreden. Het begon weinig hoopvol.
Frank, die inviel voor Joop, gaf op de achtste zet een Paard weg en kon daarna successievelijk de rest van zijn stukken inleveren.
Jan onderschatte de kracht van zijn stelling enigszins en verzuimde op de elfde zet een krachtige aanval in te zetten. Zo’n kans kreeg hij tegen de ouwe rot Demkes niet meer en in een wat betere stelling bood hij remise aan. Dat werd met enige gretigheid aangenomen.
Joke kreeg het met zwart aan bord 5 zwaar te verduren, maar toen zij de Dames van het bord wist te krijgen, was er geen vuiltje meer aan de lucht. Haar tegenstander had een licht overwicht, Joke had dreiging via de diagonaal h8 – a1. Ook hier dus remise.
Emile had het niet makkelijk met een tegenstander die hem niet in zijn spel liet komen. Na een zet of 25 stond hij een kwaliteit en een pion achter. Toen zijn tegenstander die kwaliteit offerde om twee vrijpionnen op de damevleugel te krijgen en ook nog een in het centrum, zag Emile er terecht geen gat meer in.
En toen stond het 3 – 2 en was alleen Ben nog bezig. Die stond weliswaar een pion achter, maar was gevaarlijk aan het pielen op de Koningsvleugel. Dit was zeker nog geen gelopen race. Maar met allebei nog een kwartier op de klok begon bij Ben de vermoeidheid toe te slaan. Zijn aanval liep vast, hij verspeelde nog een pion en toen hij zijn Toren op een veld zette dat twee keer werd aangevallen maar slechts een keer werd verdedigd, was het afgelopen. 4 – 2 voor Rokade 2 derhalve.