Osbonieuws

DSG 1  –  Theothorne 2 :  4½  -  1½

DSG 2  –  Groenlo      :  1½  -  2½

Nog mooier zou het zijn geweest als het tweede er weer een gelijkspel uit had gesleept, want het begon veelbelovend. Albert lokte een vrij riskante slagwisseling uit die echter goed voor hem uitpakte en daarna maakte hij het bekwaam af. Steffen en zijn tegenstander manoeuvreerden hun troepen dicht tegen elkaar aan, maar beiden hadden noch een plan noch de moed de beuk erin te gooien, dus werd het remise. Fred ging, zoals hij dat de laatste tijd steeds doet, fris en monter ten aanval. Dat zag er veelbelovend uit, maar zijn tegenstander verdedigde zich bekwaam. En zoals dat zo vaak gaat als je aanval niet doorslaat: dan verlies je. Chiel tenslotte hield de boel lang in evenwicht, maar kwam geleidelijk onder druk te staan.

Toen verloor hij een pionnetje en wat later verloor hij er nog één en dat was er net één te veel.

Het eerste had een fijne avond. Jan kwam niet best uit de opening, maar wist daarna een paard te winnen en even later ook nog een Loper en een pion. Toen zijn zwaar ademende tegenstander ook nog een Toren cadeau gaf, hield deze het voor gezien. Ook Paul was vrij snel klaar. Met Wit trok hij ten aanval, bouwde dreiging na dreiging in de stelling en ging daarmee door tot zijn tegenstander bezweek. Bij Henk ging het er lang om wie zijn stelling het fijnst kon opbouwen. Toen beide heren hun stellingen hadden betrokken, had Henk de keus om met zijn Dame de vijandelijke linies binnen te dringen of om een pionnetje te verdedigen. Hij koos voor het laatste en dat kostte hem een toren. Gezien de ontwikkelingen op de overige borden leek het toch nog een spannende avond te worden. Maar gelukkig, bij Joop,  bij wie het lang gelijk opging, kantelde de partij (hoe dat gebeurde is me helaas ontgaan), waarna Joop met een fraaie aanval mat forceerde. Ben kwam niet in zijn spel en liep de hele partij achter de feiten aan. Maar hij verdedigde zich taai en toen zijn tegenstander geen eindspelspecialist bleek te zijn, sleepte hij toch nog een remise uit het vuur en was voor ons team de buit binnen.

En toen was alleen Patrick nog bezig. Die trof aan bord één Theothornes geheime wapen: een al wat oudere vrouw met een weelderige bos grijs haar en van die blauwe ogen waar je, als je er eenmaal in gekeken hebt, niet meer van loskomt. 

Patrick onderschatte haar dan ook en hij kwam in een moeilijk eindspel terecht. Maar Patrick, de blik terecht star op het bord gericht, wist in het voordeel te komen en opgelucht haalden wij adem. Niet lang echter, want zijn tegenstandster plaatste een verrassende Dame-uitval die haar een pionnen opleverde en wij vreesden met grote vreze. Niet lang echter, want toen zij met haar Koning naar een verkeerd veld ging, bracht Patrick haar in zetdwang, dwong haar zijn op promotie staande vrijpion op de b-lijn op te halen en marcheerde in de tussentijd met zijn Koning naar de ander kant van het bord om daar haar laatste twee pionnen op te halen,  waarna de laatste van hem, een randpion!, vrije doorgang naar zijn promotieveld had.

Dat was een mooi besluit van een mooie avond. 

Nieuws uit de Osbo: team 2

Ons tweede team ontmoette in de laatste ronde Theothorne 2, dat al kampioen was. Toen Robbie en ik ter plaatse aankwamen, hadden Joke (Dame weggegeven) en Steffen (weggespeeld?) al verloren. 
De partijen van Albert en Eric waren nog aan de gang. Albert stond niet best en kwam steeds beroerder te staan. Maar toen zijn tegenstander in één zet zijn Dame kon winnen, blunderde de weldoener uit Dieren onthutsend en gaf de dekking van de Loper op waarmee hij de Dame had kunnen winnen. Daarop sloeg Albert die Loper maar en toen was het meteen mat.
Eric had een glans- en kansrijk eindspel verworven, maar keer op keer verzuimde hij de winst binnen te halen. 
Zo werd het nog een heel lange partij die uiteindelijk op remise en een 1½ - 2½  uitliep.

OSBO ronde 4

Hoewel de eindstand (0-4)anders doet vermoeden waren DSG2 en Groenlo aardig aan elkaar gewaagd.

Joop (zwart) ging met zijn siciliaanse verdediging gelijk op met zijn tegenstander tot met d5 de vlam in de pan sloeg. Beide partijen hielden aan deze schermutselingen een geïsoleerde pion over (c6 en e4). Joop ging in de aanval via Lh2 en bleef drukken op de koningsvleugel. Maar zoals dat vaak gaat, als het niet lukt begint de tegenstander initiatief te krijgen. Zo ook nu. Joop verliest wat pionnen en later een stuk en moet het hoofd buigen. (1-0)

Albert  (wit) bezorgde de tegenstander in de opening een merkwaardige dubbelpion op d6, ging met a4 op de dame aanval met verdubbeling van torens, maar kwam er niet helemaal uit. Hij bleef zitten met een achtergebleven zwakke c3 pion. Na een spectaculair middenspel verloor Albert uiteindelijk c3 en moest een moeilijk paard eindspel in met 1 pion achter. Zijn tegenstander wist de oppositie te bereiken en promoveerde met zijn twee centrumpionnen. (0-1)

EricV (zwart) kreeg uit de opening een gelijkwaardige symmetrische stelling. Zijn tegenstander speelde merkwaardig. Kopieerde Eric’s zetten,  bleef daarna erg passief, en verloor behoorlijk wat tempo’s door dubbel zetten met beide lopers. Na een ruilen in het centrum stond zwart een pionnetje voor met aanval. Ook de tegenaanval van wit met f4 mocht zwart niet deren. Helaas taxeerde Eric een afruil serie verkeerd in en stond ineens een stuk achter. Het had nog remise kunnen  worden  tot Eric een mat aanval van wit over het hoofd zag en dacht dame afruil uit de weg te kunnen gaan. (1-0)

En “Last but not least” een schitterende partij van Frank (wit) die uit de opening kwam met een gigantische aanval op zwarts koningsstelling met allerlei penningen. Helaas wist Frank zijn overwicht niet direct in winst om te zetten en liet de partij een beetje uit zijn vingers glippen. Er was echter nog niets aan de hand tot … Frank kon een tweede pionnetje (a7) voor komen maar sloeg met het verkeerde stuk (Txa7) in die, nadat zijn verdediger (Pb5) van het bord werd geslagen, ineens als de wiede weerga er vandoor moest. Helaas, stuk achter en tegenstander maakt vakkundig af. Jammer! (0-1)

(Fred)

OSBO ronde 3

DSG 1 – De Toren 6J:   4 - 2

DSG 2 -  Doetinchem 3: 2 - 2

Zutphen 3 – DSG 3 :     3½ - ½

Bizarre tijden maken we mee. Kwam in de vorige ronde Zutphen 4 niet opdagen in de wedstrijd tegen ons tweede, deze ronde zat men in Zutphen tevergeefs te wachten op de komst van ons derde team. Twee matchpunten in mindering en een boete van 100 euro zijn daarvan het gevolg. Die 100 euro is natuurlijk een forse strop, maar die twee matchpunten in mindering zijn vooralsnog louter symbolisch, want ons derde heeft nog geen matchpunten. Ook niet na de inhaalslag een week later.

Zutphen 3 – DSG 3

Joop gaf nog wel het goeie voorbeeld.  Zijn partij was redelijk gelijk opgaand. Een aanval op zijn Koningsvleugel sloeg hij af, een pionnetje dat hij achterkwam won hij terug en uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord met voor ieder een Toren en zeven pionnen die behoorlijk vaststonden.

Frank was dicht bij de winst. Toen zette zijn tegenstander zichzelf schaak en drukte de klok in. Dit werd geconstateerd door de wedstrijdleider die de tegenstander meldde dat hij een onreglementaire zet deed, waarna er wat onhandig met de klok en de stelling werd gemanoeuvreerd. Frank raakte hierdoor in verwarring en de kluts kwijt en verloor.

Sjef v. d. List (1597 – Joop (1463)                ½ - ½

Harrie de Rover (1386) – Albert (1375)        1 - 0

Jarmo v.d. Seijp -  Eric                                  1 - 0

Jan Eefting (1288) – Frank (1101)                1 - 0

DSG 2 – Doetinchem 3

Ben kwam in zijn partij steeds een tempo tekort om de zaak naar zijn hand te zetten

en dat bleef zo tot het eind.

Steffen ging van acquit op mat af.  In no time rolde hij de Koningsvleugel van zijn tegenstandster op, rukte met groot materieel op naar de achtste rij en daarna was het snel bekeken.

Albert trok voortijdig ten aanval en zoals dat dan vaak gaat, werkte dat als een boemerang.

Chiel kwam richting eindspel een stuk achter, niemand die hem nog een schijn van kans gaf, maar op wonderbaarlijke wijze wist hij niet alleen te ontsnappen, maar zelfs de volle buit binnen te halen.

Ben (1538) – Philip Schijns (1463)               0 - 1

Chiel (1523) – Wim Leenderink (1379)        1 - 0

Steffen (1395) – Martje v.d. Hoff (1070)     1 - 0

Albert (1375) – Jelmer v. d Zaag                  0 – 1

DSG 1 – De Toren 6J

Dat spelen tegen jeugdteams is niet iets waar je verlangend naar uitkijkt. Win je dan schiet je daar, door de minimale rating van je tegenstander, geen zak mee op, verlies je, dan duikel je zo dat dat in een seizoen nauwelijks te herstellen valt. Moeilijk is het ook om het idee te onderdrukken dat je de oom bent die een neefje schaken moet leren. Deze hoogmoed heeft al velen ten val gebracht, maar niet de onzen.

Na vijf partijen stonden we met 3 – 2 voor en alleen de partij van Paul was nog aan de gang.

Beide spelers verkeerden in tijdnood, maar de nood bij Paul was het grootst en hij stond, aldus de ooggetuigen, ook slechter. Maar zie waartoe ouderdom, ervaring en wilskracht in staat is.

In grootse stijl, met onnavolgbare snelheid wist hij, als een Houdini, wat zeg ik, als een Chiel Verhagen, te ontsnappen en zijn winst en die van het eerste veilig te stellen.

Henk (1734) – Frank van Wijngaarden (930)           1 - 0

Paul (1609) – Cyndia Wong (1189)                          1 - 0

Fred (1501) – Elmar Rothaan (1287)                        0 - 1

Emile (1472) – Imre Woest (923)                             1 - 0

Joop (1463) – Lorens Konecry (778)                        0 - 1

Albert (1375) – Ron v.d. Zand (707)                        1 – 0

Dankzij deze overwinning is het eerste nu opgerukt naar de tweede plaats.

OSBO ronde 2

DSG 2 – Zutphen 4:               2½ - 1½

Ons Genoegen 2 – DSG 3:     3 – 1

Zevenaar 3 – DSG 1:              3 - 3

Zevenaar 3 – DSG1

DSG 2 – Zutphen 4

Joop trof als tegenstander de aimabele Paul Ham. Ook nu toonde deze Paul zich van zijn vriendelijke kant. De opening was nauwelijks voltooid of Joop zette een dubbele aanval op waarop zijn tegenstander wel reageerde, maar niet erg adequaat want hij overzag dat zijn Dame instond.

Steffen moest toezien hoe zijn tegenstander steeds meer stukken op zijn Koning richtte en de ene penning na de andere in de stelling bracht. Daar was op den duur geen houden meer aan.

Chiel stond aanvankelijk duidelijk beter, maar toen hij achteruit begon te zetten, leek hij rechtstreeks op stukverlies af te gaan. Op wonderbaarlijke wijze wist hij zich te redden  en kwam een kwaliteit voor te staan. Daarna  maakte hij het bekwaam af.

Ben en zijn tegenstander  hielden elkaar de hele partij in evenwicht. De een dreigde wat, de ander pareerde dat en vice versa. Dat ze remise overeenkwamen leek een verstandig besluit.

En zo was er dan eindelijk een team dat een wedstrijd wist te winnen.

Patrick trof Tonie Claessen als tegenstander. De vorige keer dat hij daar tegen speelde kwam hij een pion voor te staan, maar dat bleek niet genoeg voor de winst. Nu veroverde Patrick ook nog een tweede pion en dat bleek genoeg. Paul had weer zo’n partij waarbij het duidelijk is dat er op het scherpst van de snede (of was het de schede?) gestreden wordt en waarbij het ongewis is wie de winnaar worden zal. Naarmate ze het eindspel naderden, werd duidelijker dat Paul dat niet zou zijn. Ben kwam uit tegen zijn boekhouder. Beiden speelden nette zetten en dat mondde uit in een Toreneindspel met ieder nog een handvol pionnen zodat de buit in goed overleg kon worden gedeeld. Fred kwam vanuit een Siciliaan niet erg lekker te staan, een beetje gedrongen, zijn stukken werkten, vond ik,  niet zo goed samen. En die van zijn tegenstander wel.

Jan had al in de opening een pion kunnen verliezen, maar toen zijn tegenstander dit naliet, kreeg hij prettig spel en al gauw kon hij een vijandelijk Paard insluiten.

Emile speelde een beredeneerd strategisch spel dat een eindspel opleverde waarin beide tegenstanders wat pionnen hadden, Emile een Paard en tegenstander een Loper had. Dit, vrienden van het schaakspel, is razend boeiend als je dat op je bord krijgt en vooral als je voor deze materiaalverhouding gekozen hebt. Oh, dan te kunnen bewijzen dat je gelijk hebt..!! Maar daar lieten de mannen het niet op aankomen: tijdgebrek, angst voor een foutje..

En zo werd het dus 3 – 3, geheel in overeenstemming met wat er op de borden gebeurd was.

DSG 2 – Zutphen 4. 

Rare dingen maak je soms mee.. Even voor achten belde er eentje uit Zutphen met de mededeling dat er twee van hen ter plaatse bij het station stonden, dat de twee anderen niet waren komen opdagen en dat zij daarom  van het spelen van de wedstrijd afzagen. Zutphen 4 is inmiddels voor deze slonzigheid hard gestraft: 2 matchpunten in mindering en een boete van 100 euro. Dat is conform de reglementen en aanvullende bepalingen, maar bevredigend vind ik het niet. Alle aandacht gaat weer naar de daders,  maar de benadeelden (ons tweede dus en vooral de mannen die speciaal voor deze gelegenheid vrouw en kinderen onbeheerd hadden achtergelaten) blijven benadeeld en kunnen volgende week weer komen opdraven. Geen boete voor Zutphen en een reglementaire winst voor ons had me passender geleken.

Ons Genoegen 2 – DSG 3

Ons derde slaagt er vooralsnog niet in potten te breken en ook deze ronde werd er met 3 – 1 verloren.

Hoe dat nou toch weer kon gebeuren, vertellen Joop, Albert en Frank.

Albert: Na een rustig begin, waarbij we elkaars stukken heel lang spaarden, kwam er voor mij veel ruimte op de koningsvleugel van mijn tegenstander. Ik had veel druk, maar kon niet doordrukken. Uiteindelijk ging ik forceren (mijn fout) en liet hem ontsnappen. Na nog een foutje stond ik ineens onder grote druk, hetgeen mijn tegenstander goed uitspeelde.

Joop: Mijn partij was als eerste afgelopen.

Mijn tegenstander,  Johan te Linde,  had een elorating die 125 punten hoger was.

Dat betekent dat mijn winstkans 1 op 3 is. Moet je je eigenlijk niet mee bezig houden, want dat beïnvloedt je spel niet op positieve manier. We begonnen heel vertrouwd. Ik speelde met Wit Damegambiet en mijn grootste verrassing was dat Zwart opeens lang rokeerde; ik had kort gerokeerd. Hij zette de aanval in op mijn koningsstelling en ik op de zijne. Dus het was een spannende wedstrijd met allerlei dreigingen over en weer.

Wie ging de meeste druk maken? Helaas werd dat Zwart en langzamerhand werd zijn druk steeds groter en kwam ik steeds een zet tekort. Om in voetbaltermen te spreken: ik liep een beetje achter de feiten aan. Het trieste einde was onafwendbaar.

Dus had ik alle tijd om naar de andere partijen te kijken. Frank, Eric en Albert deden het niet slecht en hadden alle tijd nodig. Maar helaas kon alleen Eric de winst binnenhalen, zijn tegenstander ging door de klok. Albert en Frank gingen in het eindspel met nog enkele minuten op de klok toch nog de bietenbrug op.

Frank: Wat kan het prettig zijn niet gehinderd door veel kennis van het schaakspel onbekommerd met stukken te schuiven: je hebt een gezellige avond die niet al te lang duurt en die wordt besloten met een verdiende nederlaag. Na veel oefening en KNSB-training wordt het juist ingewikkelder: over iedere zet minutenlang piekeren en overal zie je valkuilen. De avond duurt lang, de bloeddruk loopt op, je verliest toch nog en ligt nog tot diep in de nacht door te schaken en staat de volgende ochtend gebroken weer op. Maar toch was het best een genoeglijke avond in Almen. Na een zet of 10 bekroop mij het idee dat ik mijn tegenstander kon ‘hebben’. De stelling was iets beter, één pionnetje voor, tegenstander een dubbelpion. Een foutje mijnerzijds enkele zetten later uiteindelijk toch weer omgezet in een voorsprongetje. In het eindspel zelfs een pion gepromoveerd, maar de witte Koning was moeilijk bereikbaar vanwege 2 Paarden. Dus toen ook maar geprobeerd om van het verschil in gebruikte tijd gebruik te maken, een soort tweesporen beleid. Daarom ietsje minder bedenktijd genomen om het verschil te laten oplopen. Dat lukte uitstekend: met nog bijna 10 minuten op de klok en wit nog slechts 55 sec. stond ik mat. Een elementaire fout hoorde ik later, maar die was op mijn training nog niet aan bod gekomen. Volgende keer beter?