DSG 1 – De Kameleon 1: 5 – 3 (vervolg)

Jan speelde tegen een aardige man die weliswaar veel praatjes had, maar die al vanuit de opening minder stond. Toen die ook nog een paard cadeau gaf, stond het al gauw 1-0.

Robbie had de smaak weer te pakken, ontwikkelde vanuit de opening een verwoestende aanval, hakte de pionnen voor de vijandelijk Koning van het bord en daarna was mat niet te vermijden: 2 – 0.

Patrick kwam in een eindspel terecht dat voor de toeschouwer zeer ingewikkeld leek en op remise zou uitlopen, maar Patrick slaagde erin na veel geruil een niet te stoppen vrijpion te krijgen: 3 – 0.

Jaap stond na een zet of acht al gewonnen en we telden er al een punt bij, maar ineens deed hij twee tamelijk onnozele zetten waarmee hij zijn voordeel verspeelde en uiteindelijk de partij: 3 – 1.

Ben kreeg te maken met een tegenstander die het Koningsgambiet op zijn repertoire bleek te hebben en daarop had Ben geen antwoord. Hij kwam al gauw twee stukken achter, wist er nog wel één terug te winnen, maar daar bleef het bij: 3 – 2.

Eric trof een taaie tegenstander. Er werd wederzijds lang nagedacht en subtiel gemanoeuvreerd, maar de stellingen bleven in evenwicht en dat werd dus remise: 3½ - 2½.

Fred kreeg een aardige stelling met initiatief dat op een veelbelovende aanval leek, maar hoe hij die moest verzilveren bleek hem niet helemaal duidelijk: 4 – 3.

En toen was alleen Frank nog bezig. Bij afwezigheid van hun eerste bordspeler was de laatste bordspeler op bord één gezet en die bleek daar, met 700 Elopunten minder, verrassend sterke tegenstand te bieden. Niet dat ie Frank onder druk zette, maar hij doorzag wel wat Frank van plan was. Het duurde lang voor Frank met een Paard de vijandelijke stelling kon binnenvallen, maar toen was het snel bekeken: 5 – 3.

In matchpunten staan we nu gelijk met De Kameleon, in bordpunten staan we er nog 2½ achter. Een paar keer winnen met 7 – 1 of 8 – 0, dan De Cirkel verslaan in de laatste ronde en dan zijn we als nog gepromoveerd. Dat moet kunnen.