DSG2 – De Sleutelzet: 2½ - 3½.

In vroegere tijden was De Sleutelzet de club van Het Dorp van Mies Bouman. Als je daartegen moest spelen, moest je, ook al speelde je een thuiswedstrijd, naar het Dorp toe en als je daar was aangekomen en je tegenstanders werden naar je bord gerold en gedragen, wist je dat goed was.

Maar kennelijk heeft de club zich verzelfstandigd en kwam zij naar ons toe en kregen wij bezoek van een stel gezonde kerels, recht van lijf en leden en, gezien de uitslag, nog goed bij hun hoofd ook. Net iets beter dan wij, in ieder geval.

Albert won in een rustige opening een pion, waarna zijn tegenstander (rating 918) zich iets te gretig toonde; dat kostte hem een Paard. In het eindspel stonden beide Dames gepend. Albert kon zijn tegenstander schaak geven en meteen zijn Dame slaan. Hij gaf op.

De tegenstander van Joop, met een rating van 1629, speelde met Wit het Damegambiet, een opening die Joop zelf ook graag speelt als hij Wit heeft. Joop kwam duidelijk beter uit de opening: meer ruimte en meer kansen. Maar in plaats de aanval rustig op te bouwen, ging hij erg enthousiast met zijn Dame in de aanval. Die aanval mislukte dus en zijn Dame liep in de val.

Emile trof met Wit een tegenstander van 1569 die hem  verraste met de Hollandse Verdediging. Dit gaf hem, zoals Emile dat noemde, instellingsproblemen, waarmee hij zoiets bedoelde als dat zijn programmatuur hier niet mee uit de voeten kon. Gelukkig bleek deze openingskeuze. Naar hij later vertelde,  voor de zwartspeler een experiment te zijn en niets iets dat op zijn standaardrepertoire stond, zodat Emile,  dankzij een vervaarlijk op de vijandelijke Koning gerichte Loper, een wat betere stelling kreeg. Die kon echter middels een flinke afruil geneutraliseerd worden, waarna er een stelling waarin Emile niet 1.2.3 winstkansen zag. Toen zijn een tegenstander een paar zetten later remise voorstelde, werd dat meteen aangenomen.

Frank had deze avond kennelijk last van ruimtevrees. Hij zat erg behoudend te spelen en bleef maar breien op de eigen speelhelft. Toen alles vaststond deed hij een verkeerde zet die hem een pion kostte. Uiteindelijk werd de situatie op het bord zo onoverzichtelijk hem, dat de achterstand opliep.

Steffen bouwde zijn partij, zeker voor doen, rustig en gedegen op, benam zijn tegenstander de mogelijkheid zijn stukken naar fijne velden over te brengen en ontwikkelde zijn eigen stukken flexibel en voorspoedig. Toen zijn tegenstander (1511) wat nutteloze torenzetten deed en vervolgens met de pionnen voor zijn Koning ten aanval trok, werd Steffen heer en meester over de zwarte velden rondom de Koning. Dat buitte hij voorbeeldig uit. Met Dame, Paard en Loper drong hij de vijandelijke stelling binnen en toen zijn tegenstaander opgeven. Een fraai partijtje, dat in de data base te bewonderen is.

Jan trof, met Zwart, 1812. Vanuit de Doorschuifvariant van de Caro-Kan ging het meteen van dik hout zaagt men planken. Tegenstander stoof met f3 en g4 op Jans Loper f5 af, maar maakte daarbij de diagonaal d8- h5 vrij voor de Dame (Dh4+). Toen Jan ook nog de h-lijn in bezit kreeg, lag een verassing in het verschiet. Maar helaas, net op het moment dat hij toe kon slaan, week hij van zijn plan af en pakte een pionnetje dat helaas vergiftigd bleek. Die tegenslag kwam hij niet meer te boven en blunderde verder naar een vrij snelle nederlaag. 

Het einde van de partij van Steffen: de tegenstander kon kiezen uit mat of dameverlies. Hij maakte die keus niet en gaf op. Nieuwsgierig naar de hele partij?

Ga naar Diversen en Partijanalyses en database DSG of KLIK HIER

De Toren 5 j - DSG 2: 4½ - 1½

Vrijdagavond moesten we aantreden tegen een jeugdteam van de Arnhemse Schaakvereniging De Toren. Een grote vereniging met een heel enthousiaste en bloeiende jeugdafdeling.

In het verleden hebben we tegen die jeugd van De Toren nooit echt potten kunnen breken, maar resultaten uit het verleden ....  

Alleen de ingang vinden van het Olympus College kostte ons al de nodige hoofdbrekens en dan waren we nog niet eens begonnen. Het toegangshek was gesloten, want er mocht niet geparkeerd worden. Voor de tegenstander was het geen probleem die waren immers op de fiets, 

In het lokaal waar ook latijn werd gegeven moesten we onze partij spelen. Een mooie omgeving voor zo'n oude denksport. Mijn tegenstander bleek niet aanwezig te zijn. De klok werd aangezet en ondertussen werd er naarstig naar een geschikte vervanger gezocht. Het was de schaakavond van de jeugd, er waren er veel, dus dat was geen probleem.

Steffens tegenstander was een slim en vooral snel schakertje. Deed een zet en ging dan even naar de hal en daar zag ik hem, toen ik koffie haalde, met zijn vriendje en een stuiterballetje spelen. Af en toe keek hij eens door het raam om te kijken of meneer Brouwer al een zet had gedaan. Hij maakte met een erg mooie combinatie en een dameoffer een prachtig einde aan de partij: een stikmat, Maar ook Eric, Albert en Frank moesten er aan geloven. Toen waren alleen Jan en ik nog in de race. Ik haalde aan het tweede bord door een slordigheidje van mijn tegenstander het eerste punt binnen en Jan, die het langst bezig was, dwong met nog een paar minuten op[ de klok remise af door herhaling van zetten. 

Allerlaatste OSBO nieuws

Een Houdini waardige ontsnapping

En jawel, Gendringen werd door Zevenaar met 5 – 1 ingemaakt en blijft dus laatste.

In de slotronde komt Gendringen dus uit tegen Doetinchem2, dat moet winnen om het kampioenschap veilig te stellen.
Er van uitgaande dat Doetinchem dat zal doen, betekent dit dat ons tweede met zegge en schrijve twee matchpunten zal blijken aan degradatie ontsnapt te zijn. 
Dat mag dan een wonder heten, een Houdini waardige ontsnapping.

OSBO

 Albert, een licht in de duisternis.

Ook de 6^de ronde van de Osbocompetitie verliep voor ons weinig succesvol.

Het eerste verloor met 6 – 2 van De Schaakmaat . Eric won, Fred en Patrick speelde remise, de rest verloor. Met dit resultaat zijn we van de laatste plaats en degradatie verzekerd. Maar ook als er wel was gewonnen, had dat weinig uitgemaakt want er degraderen dit seizoen twee teams uit de poules in de tweede klasse.

Ook het tweede team verloor en wel met 2½ - 3½ van Doetinchem 2.  Wat dit voor consequenties heeft hangt af van Gendringen, dat een punt minder heeft dan wij en dat de laatste twee rondes Zevenaar 2 en Doetinchem 2 treft.

Maar laat ons terugkeren naar de ontmoeting met Doetinchem. Dat was wel een wat rare wedstrijd, al was het alleen maar omdat om 21.45 alle partijen afgelopen waren (zo hadden we tenminste wat aan de rest van de avond).

Jan wou eerst een kleine combinatie uitvoeren en daarna rokeren, maar dat had hij beter andersom kunnen doen, want nu kostte het hem een Paard en op de dertiende zet kon hij reeds opgeven. (Daarna gonsde het als een mantra door zijn hoofd: eerst rokeren, dan combineren, eerst rokeren, dan combineren.’ En als je hem op straat of bij Albert Hein tegenkomt en hij herkent je niet, dan weet je wat er door zijn hoofd spookt).

Henk won al snel twee pionnen die deel uit maakten van de verdediging van de Koning van zijn tegenstander en kreeg daarmee meteen al een matdreiging. Omdat het niet in de aard van Henk ligt het bij dreigen te laten, kon de achtenswaardige Frans Kuggelein al snel aan de wijn die niet van ons was.

Frank raakte al snel een stuk kwijt en kreeg daarvoor geen compensatie. Hij hield het nog wel en tijdje dapper vol, maar langzaam maar zeker werd hij volledig overspeeld.

Ben bereikte zonder problemen een gelijkwaardig middenspel, misschien had hij daarin zelfs de betere kansen, maar toen hij een wat ongelukkige Paardmanoeuvre uitvoerde, raakte ook hij dat stuk kwijt.

Joke speelde ook nu weer als een man (een Joop, een Emile, een Fred zelfs) en kwam in een eindspel terecht waarin de stellingen aardig in evenwicht leken. Maar toen zij zich inliet op een grootscheepse afruil, kwam zij een pion achter en haar stelling vertoonde weinig samenhang meer. Omdat de winst voor Doetinchem toch al binnen was, ontpopte haar tegenstander zich als een heer en bood remise aan.

Albert, tja Albert. Wat ie ook al in zijn schakersleven aan partijen heeft verknoeid en hoeveel ie er in de toekomst nog verknoeien zal, ze zullen alle wegvallen tegen de partij die hij op maandagavond 10 maart 2014 speelde tegen iemand uit Doetinchem met een paar honderd ratingpunten meer. Om kwart over acht kwam ik hem tegen bij het koffiezetapparaat en vroeg hem hoe het ging. ‘Ik heb al gewonnen’, sprak hij, toen nog bescheiden. En verdomd, dat was zo. Toen hij thuis de Boedapester zat te bekijken, kwam hij een aardig valletje tegen. En zie: zijn tegenstander met een paar honderd ratingpunten meer trapte erin en kon zijn ogen niet geloven. Stikmat op de achtste zet!!! Geweldig!!

Totdat wij vrij laat naar huis gingen, zweefde er een goudomrand wolkje door de speelzaal. Wij herkenden het direct.

Dit kleinood staat natuurlijk in de database. Speel het na en deel in Alberts feestvreugde.

Osbonieuws

Tweede team grijpt strohalm,

eerste team grijpt er net naast

Ons tweede team deed in zijn wedstrijd tegen mededegradatiekandidaat Gendringen goede zaken. Veelbelovend begon het niet, want Joop kon al een nul incasseren terwijl de rest nog met de opening bezig was. Maar daarna keerde het tij zich ten goede. Jan kwam een kwaliteit voor, veroverde op zijn gemak eens een pion en gaf dat voordeel niet meer uit handen. Henk, ingevallen voor Albert, hield op bord 1 de toestand in evenwicht en Ben wist bekwaam de valkuilen die zijn tegenstander groef te omzeilen en hield daar ook remise aan over. De beslissing moest dus komen van de borden van 5 en 6 en die kwam er. Joke kwam een pion voor, voerde geleidelijk de druk op de stelling van haar tegenstander op en kon de buit binnenhalen. Aan het laatste bord speelde Frank een frisse aanvalspartij. Hij kreeg mooie open lijnen en rijen die allemaal op de vijandelijke Koning gericht waren, zodat mat niet te vermijden leek. Even dreigde hij de boel door Torenruil nog te verknallen, maar toen zijn tegenstander even mistastte, maakte hij hardhandig een eind aan de partij en hadden wij een 4 -2 zege in de wacht gesleept.

Ons eerste speelde tegen Theothorne dat tot nu toe slechts één matchpunt meer had behaald, maar wel gemiddeld een aanzienlijk hogere rating heeft dan ons eerste. Ook hier begon de avond niet fijn voor ons. Toen Joop en ik tegen half tien kwamen kijken, hadden Chiel en Fred al verloren en stond Steffen verre van prettig. Dat hij niet veel later mat ging, was dan ook geen verrassing. Maar zie, op bord 8 speelde Emile een uitgekookt partijtje. Hij ontnam de stukken van zijn tegenstander de mogelijkheid naar goede velden te gaan, opende de a-lijn, verdubbelde daarop zijn Torens en drong tot de 8^ste rij door waarna zijn tegenstander terecht opgaf.

Aan bord 1 bracht Robbie een Torenoffer om twee verbonden vrijpionnen op de a- en b-lijn te krijgen. Dat had hij uitermate goed getaxeerd en hij haalde een zeer verdiend punt binnen.

Aan bord twee hadden Eric en zijn tegenstander ieder op zijn beurt een winstmogelijkheid over het hoofd gezien en zij waren in een messcherp eindspel terecht gekomen waarvan het doel duidelijk was: er moest iemand mat gaan. De man uit Dieren gaf zich daarbij zichtbaar de beste kansen, maar hij vergistte zich. Zeer sluw breide Eric een matnet en toen hij het linksom niet aan kon trekken, deed hij het rechtsom. Dat had Dieren dus niet verwacht en ook dat was zichtbaar. Maar mooi dat het nu 3 – 3 stond.

Paul had een pionneneindspel met ongelijke Lopers bereikt. Dat was potremise, maar omdat zijn tegenstander daar niet aan wou, moest hij goed bij de les blijven, wat hij deed.

De beslissing moest dus van de laatste partij komen, die van Patrick. Hoe daar de verhoudingen lagen toen zij richting eindspel gingen, kan ik niet beoordelen, want daar zijn die partijen van Patrick me te ingewikkeld voor. Volgens Patrick was het remise, maar omdat het eerste alleen baat bij een overwinning had, ging hij voor de winst. Dat pakte, helaas voor hem, net niet goed uit.
En zo verloren we met 4½ - 3½.

Voor uitslagen en standen: KLIK HIER